توسط
روز صادرات؛ فرصتی برای تأمل
به گزارش روابط عمومی شرکت فرش آستان قدس رضوی و بر پایه آمار اعلام شده از سوی گمرک جمهوری اسلامی ایران، صادرات فرش دست‌باف ایران از بیش از ۴۰۰ میلیون دلار در سال ۹۶ به حدود 7۰ میلیون دلار در سال گذشته تنزّل کرده است که چنین کاهشی در تاریخ تجارت این هنر- صنعت بی‌سابقه بوده است.
اگر از متولیان امر و تصمیم‌گیران و تصمیم‌سازان حوزه تولید و تجارت علت چنین کاهش چشمگیری را جویا شویم، در نخستین واکنش انگشت اتهام را به سوی تحریم‌های اعمال شده از سوی بیگانگان و بدخواهان خواهند گرفت و گویی از «تحریم» به‌عنوان دستمایه‌ای برای رفع مسئولیت و پوشاندن کم‌کاری‌ها و قصورها بهره می‌گیرند.
اما آیا تنها مقصر این ماجرا تحریم است؟
تردیدی نیست که تحریم فرش ایران از سوی ایالات‌متحده آمریکا یکی از مهم‌ترین عوامل اُفت شدید صادرات است اما بسنده کردن به این عامل به معنای نادیده گرفتن سایر عوامل خواهد بود. واقعیت این است که مشکلات و تنگناهای داخلی در مسیر تجارت فرش و کاهلی‌ها و کم‌کاری‌ها و ندانم‌کاری‌ها نیز بر این نزول صادراتی بی‌تأثیر نبوده‌اند.
رشد فزاینده قیمت مواد اولیه فرش دست‌باف، تورم داخلی و افزایش قیمت تمام‌شده فرش، تنگناها و مشکلات ارزی، بانکی، بیمه‌ای و مالیاتی، فقدان تسهیلات و حمایت‌های مالی و تشویقی از تولیدکنندگان و بازرگانان فرش و ضعف در تجارت خارجی و عدم حضور فعال و هدفمند در نمایشگاه‌های برون‌مرزی را می‌توان از دیگر عوامل کاهنده صادرات فرش دانست.
آنچه در تصویر همراه این یادداشت می‌بینید، شمایی کلی از فهرست عواملی است که منجر به کاهش صادرات فرش و شکل گرفتن وضعیت کنونی تجارت خارجی این هنر- صنعت شده است.
